ساعت فلش

راز، حریم امن خیال آشفته ی انسان، در تعادلی که فاش را در امتداد خطوط به هم پیوسته و مبهم گمان در آغوش می گیرد، دیگر به خواب ابدی خواهد رفت

چشم ها، در گورستان، از روزنه ی خاکی که در حسرت باران چاک خورده است، سر به جهانی دیگر می کشد و آنچه در ذهن نمی گنجد را تفسیر می کند

انگشت حیرت به دهان می گیرد کلاغ، از تماشای مترسکی که می مکد شیره ی شلتوک ها را ...

گوش کن، زوزه ی باد در لابه لای نیزارها ی خشک، تپش زندگیِ دیگریست که در تعامل انبساط و انجماد هوا، هوش را به سیتره ی عظیم وهم می کشاند

در تماشایی ترین اغراق خیال، تجسم آرامشی مبهم، مرا به مرور یاد تو وادار می کند

...

من تصور می کنم جهانی دیگر در پیش است و رویایی دیگر ...

... اسماعیل رضوانی خو ...